Z nowym rokiem

Wiara, nadzieja i milosc przestaja byc abstrakcyjnymi pojeciami w moment kiedy czlowiek naucza sie pielegnowac i ksztalcic te trzy cnoty w swoim sercu

Lona - Patrz szerzej

Wcześniej dni nie były często gotowe
Ale dziś biorę moje "dziś" na męską rozmowę
I mówię mu: wiem, że masz wadę, ale chuj z wadą
Przestań tak wypatrywać jutra i spójrz w prawo, 
Spójrz w lewo, gdyby pójść na bok, 
Żeby puls tego wyczuć, co dotychczas było pół-zjawą
Ej, nie bądź chłopcem, schowaj tę pogardę
Wiem, że kryjesz pod nią strach, przed tym, co jest obce
To prosty chwyt – nie próbuj go ze mną
Mam już dość tych dni uwikłanych w codzienność
Tolerujesz innych? Brawo!
Teraz gardź tolerancją, idź dalej, znajdź w sobie ciekawość
Może to po ciemnym wczoraj taki kac ci przypadł
Ale przestań wszystko wiedzieć, zacznij pytać
I nawet bez ambicji, że cokolwiek dostrzeżesz
Patrz trochę szerzej, patrz trochę szerzej

Dosypat uglia

komedija dlilas ne dolgo,
ja bystro smog nazwat aktiorow,
hotel tam byt no nehotel im vrat.

gde bylo ranse sciastja mnogo,
ja zdelal bolshe mesta Bogu,
ved bez tebia ja smogby zhit.

sobrat trawu v zelionuju karzinu,
sazhat griby na solnecnoj poliane,
zdarov i zhiv no mne hochetsa escio,
dosypat uglia v kotiol svojej liubvi

v kustah dovolno malo mesta,
a esli cestno ocen testno,
davaj pojdiom my lutshe po domam.

nam nezachem iskat prichinu,
licom vpisatsa v pautinu,
ostavim eto vremeni i sudbe.

sobrat trawu v zelionuju karzinu,
sazhat griby na solnecnoj poliane,
zdarov i zhiv no mne hochetsa escio,
dosypat uglia v kotiol twojej liubvi

Alergija k liubvi

pogasnut skoro sveci, hrustalnyje fuzhery, postavlenyje na stole,
ja sevodnia grustnyj, sonnyj i ustalyj, u menia byl ocen trudnyj den,
sampanskoje v vedre, na polu rozy, probivajut nam put v postel,
no ty ubezhala, sliozy vyteraja, zaxlopnuw za soboju dver.

ja ne znal sto u menia alergija k ikre
ja ne znal sto u menia alergija k tebe
ja by skazal sevodnia lutshe  ty menia ne zdi,
no ja ne znal sto u menia alergija k lubvi,

pogasnut skoro sveci, hrustalnyje fuzhery, postavlenyje na stole,
ja sevodnia grustnyj, sonnyj i ustalyj, u menia byl ocen trudnyj den,
sampanskoje v vedre, na polu rozy, probivajut nam put v postel,
no ty ubezhala, sliozy vyteraja, zaxlopnuw za soboju dver.

Widze cie w czarnych kolorach

Wiem ze moglbym lekho sprostac z gniewem ktory kipi w moim sercu. Jest na to sposob, lecz teraz musze miec cos w sobie co pomoze mi pozostac zwawym w najblizszym czasie. Moze to i nie jest taka zla rzecz. Jest jak kofeina, obudza ze snu.

Betmeny

Oni nosiat kostiumy, oni jezdiat na krutych mashynach i dumajut sto oni supergeroji i lutshe drugich.

The Ladykillers - Monach

vsio sluciajetsa snova, sluciajetsa snova,
ja ostalsia bez kryshy, ostalsia bez doma,
nashol sinee nebo, i stal na koleni
vrode vsio poterial no opiat obriol veru

    a v tvoich glazach vizhu bolshije goroda
    kak tarakany polzut po relsam pojezda
    ja mogby tak smotret do samogo utra
    no mne pora bezat, mne bezhat pora

provozhaj menia detka, do samoj grani,
togda mozesh spokojno menia tam ostavit,
poteriajet vsio smysl, zdes obretu vnov svobodu,
horosho akunutsa v holodnuju vodu

Zimowy jazz

Trzynascie po dziesiatej, dzisiaj mija czas powoli, 

Bo zostalem tylko ja sam, w swym zimnym ciasnym domu, 

Patrze na znajome sciany, mowia ze mam przejebane, 

Mowia nic sie juz nie zmieni, bo wszystko tak zostanie. 

Siedze sobie tak i patrze, od samego rana,

Nie chce podejmowac tylku, bo nie chce mi sie starac,

Wiem ze nie bedziemy razem, ja i moja ukochana, 

Przeciez nie chcem zadnej innej, pragne tylko ciebie mala. 

Wiesz moze zima winna w tym ze opuscilem dzisiaj rece

Wiosna kochac jest najprosciej, wiesz wtedy moge zrobic wiecej, 

A dzisiaj odejsc ci pozwole lecz zostawie cie w mym sercu, 

I bede nadal cicho kochal, nie pozwole sobie wiecej. 

Trzydzieci po dwunastej, wchlanal rekaw wszystkie lzy, 

Prosze odwiedzaj moja dusze odwiedzajac moje sny, 

Prosze wskrzeszaj moja wiare ukazujac sie w wpomnieniach,

Niestety ukrasc cie nie moge, mam nadzieje ze sie zmienie. 

5 minut spustia

Uaaaaaaaa !!! Ja opiat vesiolyj ! :-)

Temnyj pereulok dushi

Zacem ty menia trewozhish,
takim pustiakom kak liubov,
Sevodnia vo mne net zhelanija,
zavtra ono tam pojavitsa vnov.

No sias ostav menia prosto,
v etoj temnoj i tesnoj pescere,
Tam veru ja dolzhen otstroit,
I dlia etogo mne nado vremia

Ah dusha moja

Opiat nurnul w mir svoich ciustv sevodnia. Nikak nemogu izbavitsa ot svojego svojstva nyriat v govne. Vnutri griaz i apatija. Tam osen. Tam idiot dozhdik, i molnija bjet starusok s zontikami. A pogoda prekrasnaja za oknom. Toli ja ustal, to li u menia depresija. Toli menia nekto nilubit. Toli ja nikovo neliubliu. Prirodu liubvi lehko poniat. Kogda ty izmucen ty uzhe nemozesh liubit. Vsio utro moi dva mozgovych polusarija polemizirowali mezdu soboj na temu liubovnych otnozhenij. Zacem oni tebe ? Hochesh zenitsa ? Hochesh detej ? Hochesh liubvi ? Chego chochesz sprashivali oni menia. Ja skazal - neznaju. Ja chociu oddohnut. Usnut. Pospat. Tyseciu let. Zelatelno s nej.

The Ladykillers - Sovsem drugoj

ja hodil na rukach
ja dyshal pod vodoj
menia terzal vsio vremia strax
no ja sejscias sovsem drugoj

ja teper sovsem drugoj
ja teper sovsem drugoj
uletaj, taj taj
taj, uletaj

ja stroil zamki iz peska,
pisal grustnyje stihi vesnoj,
ja nashol to sto iskal,
ja sejcias sovsem drugoj

ja teper sovsem drugoj
ja teper sovsem drugoj
uletaj, taj taj
taj, uletaj

nogi pliasut pod stolom,
golova mne govorit postoj,
na meste ne nezasypaj,
ved ty sejcias sovsem drugoj

ja teper sovsem drugoj
ja teper sovsem drugoj
uletaj, taj taj
taj, uletaj

Apie komplimentus

-aciu uz komplimenta
-tai ne buvo komplimentas
-as visas tavo frazes priimu kaip komplimentus

Zatraxan

Noc byla uzasnoprekrasna. Neznaju pocemu, no sevodnia ja prisnil 4 eroticeskije sny. Postel byla mokraja. Perevozbuzdenije ili ustalost ? I vse oni byli prekrasnyje, hotia pomniu tolko dva iz nich. Lutshe pro eto ne dumat. Rabota podsoznanija menia nastorazhevajet. Menia voobsce nesmusciajet pocelovat svoju prepodovatelnicu i priglositsa k nej damoj. I eto uzhe dazhe ne son. So mnoj poslednee vremia zaigrywajut zamuzhnyje zhensciny. Et naverno vina mojej shapki, ona delajet menia certovski privlekatelnym. Tem nemenee ja soshol so svojego puti. Ja dolzhen razvivatsa dalshe, tem ne menee ja sliskom sosredotocilsia na obscenii. Skoree vsego pridiotsa koje kakich vescej otkazatsa escli ja hociu dostich svojej celi. Prezhde vsego stremlenija pokazatsa bolee axujennym cem okruzhajusciaja menia sreda i ludi. Neznaju sto budit vo mne etot motiv, mozhet eto informacija kotoraja ostalas v moich genach blogadaria moim obezjanim predkam. I vot v pojezd voshla ohrenitelnaja blondinka i u menia v shtanach opiat signal dejstvovat. Nu i zajebis. Pojdu znakomitsa.

Pismo

Vcera napisal pismo dla Eveliny. Ona byla mila ko mne vcera, v ejo glazach, kak i w Katarzyny ja ciustvuval podderzhku. Ja rishil napisat stoto miloje dlia nejo. Mne nravitsa kogda mne ktoto nravitsa :) W seroj tolpe inogda tak slozno najti stoto sto sijajet silnee cem ostalnyje.
Barbaru wybrosil iz skype'a. Neciustvuju bolshe k nej simpatii od vcerasnego vecera. Ko mne vernulsia telefon, uwy tot na kotorym byli vse telefonnyje nomera pojechal vcera na pomojku.
Da zdrastvujet rock'n'roll !

Du gaideliai, du gaideliai ...

Sevodnia ja ves pomiat. Vcera ja horoshenko otmorozil sebe mozgi. Posle tovo kogda vernulsia na rabotu iz ulicy drozhal escio paru ciasov, nesmotria na to sto na rabocem meste bylo teplo i ujutno. Sevodnia ciustvuju ustalost. V mozgach, v myscach. Da i chlenom ja nesmogby sevodnia vspachivat zemliu. Slishkam silno ona zamiorzla. V nashe oddelenije prichodiat krasivyje zensciny, sprasivajut kompiuterastov kak polzovatsa odnoj ili drugoj sistemoj. Mne nravitsa v zhenscinach nahodit krasotu. Eto menia na samom dele radujet. Kogda ves den pialissia na odnu tocku, a konkretnej - na monitor, poka zadnica neteriajet vyderzhki, a glaza nacinajut slezitsa ot boli, krasivaja molodaja zhenscina kotoraja zahodit k nam v gosti prinosit mnogo radosti.

Day2

Zagralem na stacji.
Ciezarowka zmiazdzyla moja komorke.
Wieczorem czega nastepna tura kastingu do choru.

23.08 02.12.2011

Akusticeskij vecer udalsia. Ja napisal novuju pesniu.

Dienos citata

Informacija, kuria nesinaudojama, yra bevertė

Išvada : informaciją reikia VISUOMET naudoti praktikoje, tik tuomet ji virs žiniomis. Kauptį ją - laiko švaistymas. Geriau turėti penkias technikas, su kuriomis gali kovoti, nei penkisšimtus, kurios nukaus tave. 

Bukowski weiter

Ich wusste, dass auch ich nicht ganz bei Verstand war. Schon seit meiner Kindheit war mir klar, dass an mir irgend etwas seltsam war. Ich hatte das Gefühl, als sei ich dazu bestimmt, entweder ein Mörder, Bankräuber oder Frauenschänder zu werden oder ein Heiliger, ein Mönch, ein Einsiedler. Ich musste dringend einen Ort finden, wo ich ungestört blieb. Ein Leben bei den Pennern war zum Kotzen. Und das Leben des normalen Durchschnittsmenschen war stumpfsinnig und schlimmer als der Tod. Aber dazwischen schien es nichts zu geben. Auch Schulbildung war nur eine Falle. Das bißchen Bildung, das zu mir durchgedrungen war, hatte mich nur noch
misstrauischer gemacht. Was waren denn Arzte, Anwälte, Wissenschaftler? Doch auch nur Menschen, die sich die Freiheit nehmen ließen, selbständig zu denken und zu handeln. Ich ging zurück in meinen Schuppen und trank.


An einem Samstagabend im Dezember saß ich wieder mal in meiner Bude, trank viel mehr als
gewöhnlich, rauchte eine Zigarette nach der anderen, dachte an Mädchen, an die Stadt, an Jobs
und an die Jahre, die vor mir lagen. Soweit ich sehen konnte, hatte ich kaum etwas
Erfreuliches zu erwarten. Ich war kein Menschenhasser, ich war auch kein Frauenfeind, aber
ich blieb gern allein. Es war ein gutes Gefühl, allein in einer kleinen Bude zu sitzen, zu trinken
und zu rauchen. Mit mir allein hatte ich mich noch nie gelangweilt.

Bukowski - King Kong.

Wir gingen auf unsere Plätze. Stapen stellte sich hinter Lenny und wartete auf den Ball. Ich
stand Kong gegenüber. Ich hatte ihn noch nie auf dem Campus gesehen. Wahrscheinlich
drückte er sich in der Turnhalle auf dem Klo herum. Er sah mir aus wie einer, der an Kacke
schnuppert und zum Frühstück eine Frühgeburt verspeist.
»Time!« rief ich.
Lenny Hill ließ den Ball liegen und richtete sich auf. Ich sah Kong ins Gesicht und sagte: »Ich
heiße Hank. Hank Chinaski. Journalismus.«
Kong sagte nichts. Er starrte mich nur an. Seine Haut war perlweiß, und seine Augen waren
stumpf und leblos.
»Wie heißt du« fragte ich ihn.
Keine Antwort.
»Was ist denn? Steckt dir noch 'ne halbe Plazenta zwischen den Zähnen?«
Kong hob langsam den rechten Arm, streckte ihn gerade und zeigte auf mich. Dann ließ er ihn
wieder sinken.
»Na, leck mich am Ärmel«, sagte ich, »was soll denn das bedeuten?«
»Los, spielen wir endlich weiter«, sagte einer von Kongs Mannschaft.